Fietsen als zelfstandige vrouw

Wazhma kwam in 1997 op 17-jarige leeftijd vanuit Afghanistan naar Nederland. Hier leerde ze in twee weken tijd fietsen.

“Ik kon niet fietsen toen ik in Nederland kwam. Maar om op school te komen moest ik naar de trein kunnen komen. Vanaf het opvangcentrum naar het station was 8km.  Daarom heb ik de eerste twee weken in Nederland meteen leren fietsen, met hulp van mijn vader op een tweedehandsfiets van het COA.”

Fietsen gaf Wazhma een gevoel van vrijheid en zelfstandigheid dat in Afghanistan onmogelijk was. “Ik vind het een hele leuke ervaring om zelf ergens naar toe te gaan. Mijn karakter is om graag alles zelf te kunnen, de fiets heeft mij geholpen om die zelfstandigheid te krijgen.”

Toen Wazhma het fietsen onder de knie had, ging ze andere mensen in het opvangcentrum leren fietsen. “Mijn vader kon al fietsen, mijn moeder is het nooit gelukt, zij vond het te eng. Ik fietste ook graag in de omgeving in de natuur en ik hielp mijn vader met boodschappen op de fiets.”

Door een paar ongelukken is Wazhma gestopt met fietsen, zeker met kinderen.

“Ik ben op een gegeven moment gevallen met de fiets, en ik heb toen mijn vinger gebroken.  Ik ben ook een keer de macht over mijn fietsstuur verloren, waardoor mijn kind die in het achterzitje zat, is gevallen. En dat maakte mij angstig om niet meer met de kinderen te fietsen. Op dit moment is het praktischer om als alleenstaande moeder met de auto te gaan; eerst kinderen naar school brengen en daarna door naar het werk. Mensen onderschatten hoe het lastig het is om te fietsen met kinderen. En een bakfiets was en is te duur, bijna net zo duur als een auto.”

Toch wil ze binnenkort weer beginnen met fietsen, met een elektrische fiets van haar zus. Ze vindt het belangrijk om gezond en flexibel te blijven en wil samen met haar kinderen fietsen.

“Mijn kinderen fietsen ook, vanaf 2 a 3 jaar hebben we het ze geleerd, startend vanaf de loopfiets. Ik vond het belangrijk om mijn kinderen te laten fietsen: zelfstandigheid, zelf naar school kunnen fietsen en ook veilig kunnen fietsen.”

Haar oudste zoon Subhan (12) deelt de passie voor fietsen. Hij won een project in Zwolle over veilig fietsen voor mensen met een migratieachtergrond en is nu jurylid voor het vervolgproject. Zijn idee: fietsles en verkeersregels combineren om zo ongelukken te voorkomen.